Iedereen een topsporter
Het is bijna niet voor te stellen, maar het is slechts vijftig jaar geleden dat de eerste vrouw een marathon rende. Het was de Amerikaanse Kathrine Switzer die geschiedenis schreef in Boston, terwijl een van de organisatoren tijdens de race nog verwoede pogingen deed om haar uit de wedstrijd te halen. Ik zag laatst foto’s van dit historische moment, waarbij Kathrine op (naar de huidige maatstaven bezien zeer eenvoudige) Adidas schoenen en gehuld in een wijde joggingbroek wordt weggeduwd door een van de organisatoren. Hoe anders is het anno 2018. Inmiddels lopen er in de USA meer vrouwen dan mannen marathons. Hardloopevenementen – marathons of onderdelen ervan, maar ook mudraces, color runs en obstacle runs – groeien rap in populariteit. Dat hadden we vijftig jaar geleden toch nooit kennen denken.
En als we zo’n periode nu eens vooruit kijken? Wat zal er tegen die tijd veranderd zijn op dit vlak? Ik denk dat we in de toekomst sowieso meer zullen gaan sporten. Misschien niet eens zozeer vanwege het sociale aspect, maar des te meer om gezond te blijven. Tegelijkertijd kiezen we graag voor gemak. Hmmm… dat gaat niet altijd samen met een rondje rennen, maar gelukkig zijn daar oplossingen voor. Zo ontwikkelden onderzoekers van Harvard een korte broek van speciaal textiel met draden, die door externe motortjes worden aangetrokken. Hierdoor fungeren de draden als extra ‘spieren’, waardoor je 5% minder energie verbruikt. Het wachten is op de officiële introductie van deze broek. Nu mag je er natuurlijk best van gaan zweten, van dat sporten. Maar wat als dit zweet middels een tijdelijke tatoeage nu eens wordt omgezet in elektriciteit? Kun je mooi onderweg je telefoon opladen! Hoewel; over een aantal jaren zal dat vast niet meer nodig zijn. Wie weet rennen we dan met een geïmplanteerde chip, hoeven we alleen een code uit te spreken en krijgen we automatisch muziek en onze scores te horen via een geïmplanteerd headsetje. Dat lijkt me nou nog eens handig. Geen gedoe meer met uitvallende oortjes! En wat schoenen betreft: nog even, en we lopen op 3D-gepersonaliseerde schoenen, volledig afgestemd op onze eigen voet. En willen we even uitpuffen, dan nemen we enkele minuten plaats op de Microclimate Chair, waar architect Greg Lynn en Nike momenteel aan werken. Dit systeem houdt sporters tijdens een korte pauze in topconditie, zodat je na een break weer net zo fit verder kunt sporten. Dat lijkt me nou nog eens handig. Geen gedoe meer met uitvallende oortjes! Kortom: het zal ons best wat gemakkelijker gemaakt worden, maar dat rennen: dát zullen we zelf moeten blijven doen. Net als Kathrine Switzer, vijftig jaar geleden. Wat dat betreft zal er nooit iets veranderen.